Oefenen op portret flitsen.

Binnenkort wil ik weer paar portretten gaan schieten en om weer een beetje in de routine van het off-camera flitsen te komen, ik heb al heel lang niet met losse flitsers gewerkt, heb ik even een beetje zitten oefenen. Ik heb onlangs een set lampstatieven, triggers en paraplus gekocht en dit was gelijk een mooie gelegenheid om de hele set eens te gaan uitproberen.

De apparatuur.

Mijn camera is de Sony A900 met daarop een van mijn favorieten,
de Carl Zeiss T* 85mm f/1.4 wat ik zelf een hele mooie portretlens vind, door de brandpuntsafstand en de kwaliteit van het Carl Zeiss glas. Ooit zou ik de CZ 135mm T* f/1.8 willen hebben voor de portretten maar dat is nu even toekomstmuziek.

Ik heb twee wit/zilveren Calumet 90cm paraplu`s, het voordeel van deze paraplu`s is dat ze multi-functoneel zijn. Het binnenste doek is doorzicht-wit en reflecteert de "kleur" van het licht zonder zweem. Het extra zilver-doek geeft de paraplu meer reflectie en dus meer lichtopbrengst. Daarnaast kan dit achterste doek verwijderd worden, zodat de paraplu ook in doorzicht gebruikt kan worden. Verder zijn ze niet al te duur en vrij klein zodat ze makkelijk mee te nemen zijn. Ook zullen ze, als je ze buiten gebruikt, minder wind vangen. Deze paraplu`s zijn daarom een aanrader.

Als flitsers zijn gebruikt de Sony HVL-56 en Sony HVL-58. Beide flitsers worden draadloos aangestuurd door triggers van het merk Pixel. Het zijn de "King" triggers. In deze uitvoering kunnen ze ook TTL flitsen echter hier zijn de camera en flitsers op manual gebruikt. Pixel is een van de weinige merken die triggers leveren voor Sony, dit komt vooral omdat Sony een afwijkende flitsschoen gebruikt, een erfenis van het overgenomen Minolta.

 

De opstelling.

De plek is mijn eetkamer voor de gordijnen, deze zijn zacht wit en geven een neutrale achtergrond. Ik ben er expres niet te ver vanaf gaan zitten om te kijken waar eventueel de (slag) schaduwen vallen, het valt dan wel weer binnen de scherpte diepte zodat het stof ook zichtbaar is, maar voor deze test vindt ik dat nu niet storend. 

De camera stond, uiteraard, op mijn Manfotto statief en vanaf de camera gezien heb ik links de Sony HVL-58 flitser geplaatst.

Deze stond naar beneden gericht naar het onderwerp toe met een paraplu in doorzicht uitvoering.

Rechts stond de Sony HVL-56 flitser. De paraplu is hier als reflectie paraplu gebruikt.

Zoals eerder gezegd zijn beide flitsers niet in de TTL-stand gebruikt maar in de manual stand. Ook heb ik bij beide flitsers de ingebouwde groethoekadapter gebruikt om het licht nog wat meer te verspreiden.

Tijdens het testen bleek dat als het vermogen van de flitsers tussen 1/4 en 1/8 van het maximaal vermogen ingesteld stond dit op deze opstelling voldoende was om te kunnen fotograferen met diafragma f/8.0 - f/11.

Omdat je in deze opstelling niet kan vertrouwen op de lichtmeter van de camera gebruik ik een losse flits/lichtmeter. 

Wil je veel gaan flitsen dan is een flitsmeter zeker aan te raden. Het is geen goedkope oplossing maar het scheelt je heel veel proefondervindelijk fotograferen als je geen flitsmeter gebruikt. In dit geval leek het op het LCD van de camera goed belicht maar de lichtmeter gaf een verschil van 2 stops aan. De foto`s die niet met de meter waren gemeten waren, in de computer dan ook eigenlijk te donker.

Ik gebruik zelf een oude en vertrouwde meter van Minolta de Flashmeter III. Deze was in het Minolta tijdperk al lang vervangen door het type IV. Deze laatste kan je tegenwoordig overigens nog steeds kopen onder de naam Kenko. Als je licht met een meter meet doe je dat op het onderwerp zelf en gebruik je een adapter voor het opvallend licht, dat is het witte bolletje wat boven op de meter zit.

Minolta Flashmeter III met adapter voor opvallend licht

Nadat het licht is gemeten maken we een paar testopnames.

1/50 sec. f/11

1/50 f/11

Er hoefde niet veel aan de opstelling veranderd te worden, alleen de flits intensiteit is iets aangepast. Als uitgangspunt stonden beide flitsers op 1/16 van het totale vermogen. Uiteindelijk stond de linker flitser op 1/4 en de rechter op 1/8.

Het uiteindelijke resultaat.

Belichting 1/125sec. f/8.0

Een eerbetoon aan analoog Hasselblad
1/125 sec. f/8.0

Als je geen geld hebt om studioflitsers te kopen is de gemiddelde camera flitser een goed alternatief. Wel is het aan te raden om dan flitsers te kopen met minimaal richtgetal 50 gezien het feit dat je met flitsparaplu`s en softboxen weer redelijk wat licht verliest. Wil je toch een setje studio flitsers aanschaffen kijk dan naar een set van rond de 400 of 500 watt/seconde dit vermogen is voor portretten mooi allround.

Een van de favorieten bij Photofacts.nl

Een van mijn foto`s is gekozen bij Photofact.nl als een van de favorieten van april 2012.(klik)

 Het gaat om een zwart wit foto van een fietsende man gemaakt met de Sony NEX-5 en de Lensbaby Composer Pro met Edge 80, uit de gebruikerstest van deze set. De test vind je hier (klik)

De favorieten van Photofacts.nl worden gekozen uit hun Flickr groep. Ook meedoen? Hier is de groep te vinden (klik), meld je aan en post foto`s.

Gebruikers test Lensbaby Pro voor de NEX en Edge 80 optiek.

De complete combinatie

Van Transcontinenta, de importeur van Lensbaby, kreeg ik de mogelijkheid om de nieuwe Lensbaby Composer Pro met Sony NEX vatting te testen, samen met de onlangs geïntroduceerde Edge80. 

Composer Pro vs Composer

Links de Pro, rechts de standaard Composer

Allereerst is de Composer Pro zelf geen nieuwe Lensbaby en al enige tijd verkrijgbaar, echter sinds kort is deze ook met een vatting voor een aantal compacte systeemcamera`s zoals de Samsung NX, Panasonic LumixG Micro Systeem, Olympus PEN en in dit geval de Sony NEX.



Er is een duidelijk verschil tussen de twee, de Pro is helemaal zwart, degelijker van constructie en een ook groter dan de standaard Composer. De Pro is duidelijk een stuk volwassener. Qua gebruik loopt deze ook een stuk nauwkeuriger en is makkelijker vast te zetten wat in combinatie met de in verhouding zware Edge80 toch zeker een pré is.

Edge80

Behalve een stevig stuk glas is met de Edge80 een duidelijk optisch verschil met de andere Lensbaby optieken. Geen spot maar een “slice” dat wil zeggen een streep van scherpte.

De richting waarin de lens wordt gekanteld bepaalt de richting van het gedeelte van de scherpte. Wanneer de Edge80 in het midden wordt gehouden komt de DOF (scherptediepte) overheen met een gewone lens. De scherpte loopt horizontaal (dus van links naar rechts) en naar mate er meer wordt gediafragmeerd, vanaf het scherpstelpunt ook meer naar achteren.

En zoals bij iedere andere (Lensbaby) lens geldt, hoe meer je diafragmeert hoe groter de scherptediepte.

Verschil tussen f/2.8 en f/22

Omdat de Edge80 meer een telelens is betekend dit ook dat de kortste instelafstand verder weg is dan je gewend bent. Wel is er een macrostand deze gebruik je door de voorste ring uit te trekken.

Op het moment dat we de lensbaby gaan kantelen wordt het leuk. De scherpte diepte loopt dan, afhankelijk van het kantelen niet meer horizontaal maar verticaal of diagonaal.

Scherpte Verticaal.

Scherpte van links onder naar rechts boven

Praktijk met de Sony NEX-5

Tot nu moet moest je, wanneer je een NEX had, een Lensbaby met een A-mount via een adapter gebruiken. In mijn geval de Sony LA-EA1. Dit maakt het geheel weer wat zwaarder. Nu kan je de Composer Pro met E-mount rechtstreeks op de NEX body monteren.

Allereerst heeft de NEX-5 een handig hulpmiddel voor handmatig scherpstellen. Niet alleen de MF-Assist, die inzoomt op je liveview, ook de functie Reliëfniveau. Deze functie laat

op het display zien waar je scherpte ligt. je kan kiezen tussen de kleuren wit geel en rood.

Voorbeeld Reliëfniveau

Let op: Deze instellingen zijn vanaf firmware versie 4.0 en te vinden in het menu Instellingen (functies: Reliëfniveau en Refliëfkleur) 

Toch blijft het in vol daglicht het display lastig te zien en zal je af en toe eens moeten gokken. Wat overigens niet verkeerd hoeft uit te pakken.

 

Voorbeeld van scherpte verloop

Zoals in het begin reeds vermeld creëert de Edge80 een "slice" zodat je het zogenaamde tilt/shift effect bereikt en door te kantelen verplaats je deze. 

Ik zal nu een paar voorbeelden geven en daarbij aangeven hoe de verstelling was.
Hier links illustratief in kleur hoe de scherpte loopt. De verstelling was hierbij naar beneden, de scherpte loopt dan verticaal.
Klik op de foto`s voor een grotere versie.

Geen verstelling f/4.0

Verstelling naar beneden f/8.0

Verstelling naar links onder f/5.6

Geen verstelling f/5.6

Verstelling omhoog f/5.6

Doubleglass en 0.42x wide-angle
geen verstelling f/5.6

Doubleglass en 0.42x wide-angle
verstelling naar rechts  f/5.6

Uiteraard is de Composer Pro compatibel met alle Lensbaby optieken van het Optic Swap System en de bijbehorende accessoires. Vooral de Edge80 geeft een goed miniatuur effect, zeker wanneer je vanaf een hoogte naar beneden fotografeert zoals te zien bij de foto`s die van de Euromast zijn genomen. Tegenwoordig kan je dit met o.a. Photoshop CS6 dit ook, maar met een Lensbaby is het toch eigenlijk veel leuker om te doen. En vooral veel blijven uitproberen.

Verstelling naar onderen f/4.0

Verstelling naar rechts f/11

Met dank aan Transcontinenta voor het ter beschikking stellen.

http://www.transcontinenta.nl/

Meer Lensbaby

http://www.lensbaby.com/index.php

Zie ook mijn gebruikerstest van de Lensbaby Sweet35

http://pietersfotos.blogspot.com/2011/07/lensbaby-sweet35-eerste-indrukken.html

Nik Software

Nik Software

Een van de leukere en betere software pakketen voor fotobewerking die ik de laatste tijd tegen kwam zijn de pakketten van Nik software.

Nik Software Inc, is een in 1995 opgericht Amerikaans bedrijf dat Software/plug-ins ontwikkeld voor o.a Photoshop en Lightroom. 

De pakketen die ze leveren zijn allen te samen als collectie aan te schaffen maar uiteraard ieder ook apart. Het zijn:

• Dfine, Ruisonderdrukking
• Viveza, licht manipulatie,
• HDR Efex Pro, Sharpener Pro een RAW en JPG (pre-)sharpner,
• Color Efex Pro
• Silver Efex Pro

Maak je, net als ik graag foto`s in zwart wit dan zijn Color Efex Pro en Silver Efex Pro zeker aan te raden en deze twee wil ik hier bespreken.

Color Efex Pro.

Color Efex Pro 4 is een creatieve set van een groot aantal fotografische filters voor kleurcorrectie en creatieve effecten.

Silver Efex Pro

Is `s-werelds toonaangevende zwart wit software en biedt net als Color Efex een aantal filters met op de doka geïnspireerde functies.

Waarom dan Color Efex als je zwart-wit wilt ?

Color Efex heeft veel filters voor kleur die je goed van pas komen, maar er zijn twee filters die heel interessant zijn voor de uiteindelijke zwart wit foto`s. Deze zijn Pro-contast en Tonal-contrast. Ik zal een foto als voorbeeld gebruiken.

 

Foto 1. Het origineel

Tip: Ondanks de voorliefde voor zwart wit fotografeer ik altijd in in kleur, in Raw en in Adobe RGB. RAW geeft je veel meer mogelijkheden tot nabewerken dan JPG en Adobe RGB geeft meer kleurspeling voor printen. Voor publicatie op het internet kun je dan alsnog omzetten naar sRGB. Fotografeer je liever in JPG, fotografeer dan toch altijd in kleur, dit kun je later altijd in zwart-wit omzetten, andersom niet.

Foto 1, is het origineel, deze was wat onderbelicht dus als eerste is deze in CameraRaw al wat opgepept, maar qua contrast vind ik hem een nog een beetje slapjes. Vervolgens wordt Color Efex geopend  via Photoshop. 

Foto 2. ColorEfex

Links staan alle filters geselecteerd, als je er een aanklikt wordt het effect meteen in de preview in het midden vertoond. Deze preview kan je weergeven als een totaalbeeld, als split (b.v. linker helft origineel, rechts effect) of side by side. Rechts onder is er ook een loepfunctie die je op een bepaalde plek op je foto kan vastzetten. Je kan alle filters instellen en eindeloos met elkaar combineren. Wanneer je een aantal filters vaak combineerd kan je ze opslaan als een zgn "recipe" zodat je deze combinatie altijd meteen onder handberijk hebt. Ik heb dat bijvoorbeeld gedaan met de eerder genoemde filters Tonal- en Pro-contrast. Je kan ook Recipes van andere gebruikers van de Nik site gratis downloaden en gebruiken. Pro-contrast heeft een instelling die Dynamic Contrast heet dit kan je totaal contrast van je foto ontzettend ophalen.

Na het spelen met de contrast filters is dit het resultaat. 

Foto 3. Contast aangepast.

De foto heeft nu veel meer, een beetje op HDR lijkend, contrast. Vooral de lucht komt er nu beter uit. Nik maakt overigens in Photoshop altijd een nieuwe laag aan zodat je "non-destructive" kan werken. Vervolgens open ik deze foto in Silver Efex.

 

Foto 4. Silver Efex

De layout is hetzelfde als van Color Efex, met verschil dat er links al previews van de effecten te zien zijn. Wanneer je er een gekozen hebt kan je rechts allerlei instellingen doen zoals bijvoorbeeld nog een kleurfilter of vingette toepassen of een van de 14(!) verschillende borders aanbrengen. Ook kan je zgn "controlpoints" instellen waarbij je alleen een klein deel van je foto kan aanpassen.

 

Foto 5. Eindresultaat

En hier is het uiteindelijke resultaat, de combinatie tussen Color en Silver Efex geeft je eindeloos veel mogelijkheden.

Hier nog een aantal voorbeelden gemaakt met Nik Color en silver Efex.

 

Nieuwsgierig ? Je kan deze programma`s allemaal als 15 daagse try-out downloaden vanaf deze Nik site.http://www.niksoftware.com/site/

Zeiss T* polarisatiefilter

Enige tijd geleden kondigde Zeiss een nieuw programma van T* UV-en T* Polaristatie filters aan en vroeg via hun Flickr groep wie er een filter wilde testen en daarvoor gaven zij een beperkte hoeveelheid filters weg. Natuurlijk wilde ik dat, en ik had geluk! Ik kreeg een 77mm T* polarisatiefilter. De voorwaarde was dat je dan wel minimaal een foto gemaakt met dit filter (en een Zeiss objectief) upload en/of plaatst in de Flickr groep.

Wat is een polarisatie filter?

Een polarisatie (of pola) filter staat het meest bekend om het verminderen van reflecties in b.v glazen oppervlakten of water. Maar los daarvan versterkt dit filter ook het contrast en de verzadiging van kleuren. Bij veel licht is deze ook als een soort ND filter te gebruiken. Een Polafilter reduceert het licht van 1,5 tot 2 stops. Kies voor een correcte werking van TTL meting en autofocus altijd voor een circulair filter.

Een polafilter is vooral geschikt om ongewenste reflecties te verminderen

Wit is wit.

De test:

Het is herfst en er stond een mooie strak blauwe lucht, ideale situatie voor een polafilter. Het filter komt in een stevig rond kunststof doosje met een goede vergrendeling. Dat is wel zeker handig want dan kan je filter niet uit het doosje los schieten en in je tas gaan rondzwerven en beschadigen. 

Nu had ik zelf al een 77mm van Sigma en een 72mm van Minolta. De Sigma, ooit gekocht samen met een 10-20mm welke reeds weer verkocht is, gebruikte ik het meest op de Sony CZ 24-70 f/2.8 in verband met de 77mm schroefdraad van dit objectief. (Ja een schandalige combinatie, het als of je een 1.6 dieselblok in een Porsche 911 schroeft)






Het verschil tussen deze twee filters is groot, waarbij de Sigma duidelijk bij het polarizeren een (te) warme tint geeft blijft de Zeiss veel neutraler, wit is en blijft wit! Zoals te zien is bij de foto van de witte schors van de berken.

Ook is de Zeiss veel scherper, hier maakt het hoog-kwalitatieve glas het verschil. Het contrast wordt uiteraard versterkt en ook zijn er veel meer nuances in de schaduwpartijen. Het resultaat uit zich in mooie volle kleuren, blauwe luchter worden blauwer en de herfstkleuren van deze serie fotos knallen er vanaf en zonder dat je achteraf te veel moet kleur corrigeren in je workflow. En hoe minder (digitaal) corrigeren hoe beter je eindresultaat.

Hoog contrast met sprankelende kleuren

Tip: Omdat polafilters de belichting met 1,5 tot 2 stops verlengen is het aan te raden om vanaf statief te fotograferen. Je kan dan door middel van diafragmeren nog meer Scherptediepte creëren. (zet dan wel je anti-shake uit) Zie ook de blogpost "Statief perikelen"

Flare? Where?

De optische kwaliteit is, zoals we gewend zijn van Zeiss, uitstekend. En bij de liefhebbers is de fameuze T* coating al jaren een begrip. Zelfs recht tegen de zon in is er nauwelijks sprake van flare.

Ook geschikt voor architectuur.

Conclusie:

Een Polafilter is sowieso een must-have voor iedere fotograaf en de Zeiss T* is een topfilter die zijn geld dubbel en dwars waard is. 

Een goed filter zal jaren meegaan wat de investering alleen maar interessanter maakt. Tja, binnenkort toch ook maar een72mm erbij kopen ;)

 

Meer fotos vind je hier. 

Alle foto`s zijn gemaakt met de T*polarisatiefilter op een Sony Carl Zeiss 24-70 f/2.8 en vanaf statief. 

Foto restauratie

Vandaag weer eens wat anders,  voor het eerst een oude foto “gerestaureerd”

Deze kwam ik tegen bij een kennis op Facebook en wilde het wel eens proberen om het op te knappen. Het origineel is mij gemaild en had slechts een formaat van 712x960 pixels. Niet veel dus. De gescande foto had vrij forse beschadigingen.

 

Na een avondje klonen, patchen en kopiëren was dit het resultaat.De handtekening heb ik geselecteerd met de lasso tool gekopieerd naar een nieuwe laag en de levels wat op getrokken en vervolgens de randen, die te donker waren geworden weer weg gepoetst met de eraser tool

 Het eindresultaat was niet perfect, dat kwan m.i. door het te beschadigde origineel maar ik ben er zelf niet ontevreden over. Wellicht in de toekomst toch wel wat vaker gaan doen.

Statief perikelen.

Een voorgeschiedenis:

Statieven, die fotoaccessoire die je moet hebben zeker als je met wat langzamere sluitertijden en of grote scherptediepte werkt.

In de loop der tijden heb ik een aantal “verzameld”. Van groot naar klein

• Een loodzwaar Manfrotto 058 zilverkleurig alluminium statief met 029 3-wegkop, en alweer zo`n 20 jaar oud.
• Libec TH-2000 alluminium (video) statief met Calumet 7016 Heavy Duty (Manfrotto kloon) 3-weg kop, dit was een koopje.
• Cullmann 2903 statief, gekocht in 1986 (!) ondertussen uitgevoerd met een Manfrotto 128RC2 videokop
• Calumet 7100, klein en licht statief met 3-wegkop (Manfrotto RC2 kloon) uit 2010, ondertussen uitgevoerd met een Manfrotto 484RC2 minibalhoofd
• Redged carbon monopod met Manfrotto234RC2 kop.

Nu is het toch zo dat de Cullman aan zijn pensioen moet gaan denken en de Calumet 7100 eigenlijk toch veel te licht is voor mijn camera. Dus…. Wat moet je dan… toch weer een ander statief kopen.

 

De keuze:

Na lang wikken en wegen wilde ik toch een all-round statief om de 7100 te vervangen en het liefst niet te zwaar. Hoewel een Gitzo hoog op het verlanglijstje stond ben ik uiteindelijk ben ik, mede door de prijs, toch gezwicht voor een Manfrotto 055CXPRO4 Carbon statief.

Dit is een uitstekend carbon/magnesium statief met een niet al te hoge prijs met een gewicht van 1,7 kilo. De poten zijn verdeeld in 4 secties wat dit statief weer wat handzamer maakt met transport.

De kop die er op gaat is uiteraard ook weer (ik ben een fan denk ik) een Manfrotto met QR2 snelkoppeling, dit keer de 054.

De kop weegt 610gr en is dus uitgevoerd met de R2 snelkoppeling die weer compatibel is met bijna alles wat hier boven in de lijst staat. De gehele combinatie weegt dus, zo`n 2,3 kilo wat niet veel meer is dan de 2 kg van de Calumet 7100 maar veel steviger en daardoor stabieler voor mijn camera`s.

Bij elkaar een goed keuze denk ik zo voor een allrounder die weer jarenlang plezier gaat geven.

De beide zaken zijn besteld en nu afwachten maar. Binnenkort dus de praktijkervaring.

En, oh ja ondertussen is de Calumet 7100 alweer verkocht.

De praktijktest:

De eerste test is gedaan, en ik moet zeggen hij bevalt prima. Het totaal gewicht is 2310 gram en dat is meer dan billijk voor een statief van deze afmetingen. Je kan het statief gewoon in je hand blijven dragen en hoeft dus niet steeds aan je (rug)tas te hoeven worden bevestigd. 

De poten zijn snel uit te schuiven en levelen is geen enkel probleem mede door de ingebouwde waterpas in statief én de kop.
Doordat dit statief de poten in 4 segmenten uitschuiven is deze wat kleiner dan de 055CXPRO3, die is 11 cm langer maar dan ook ietsje lichter.

De 054 kop heeft ook nog een frictie mogelijkheid die er voor zorgt dat je de druk op de ball kan instellen zodat je of soepel of stug de kop kan verstellen, zoals we dat bij videokoppen wel vaker zien en wat handig is als je snel of wat nauwkeuriger wilt instellen.

Het totaal gewicht wat op dit statief kan is 8 kilo en op de kop zelfs 10 kilo 
meer dan voldoende dus voor een stevige spiegelreflex met dito objectief of een middenformaat camera. Wil je wat lichters om te dragen is carbon zeker een aanrader. Vindt je de 055CX wellicht wat te duur, kijk anders naar de 190CX serie, iets kleiner, lichter en ook wat goedkoper. Maar ook hier geldt investeer in een goed statief want daarvan heb je jaren plezier.